یکی از همرزمان سپهبد شهید علی شادمانی با بیان اینکه ایشان در تمام دوران خدمت نظامی همیشه آماده‌باش بود گفت: شهید شادمانی از نخبه‌ترین فرماندهان نظامی بود که همواره در خط مقدم حضور داشت.
پایگاه خبری روایت‌پرس: نام علی شادمانی برای بسیاری از همرزمانش با یک واژه گره خورده است، پایداری؛ مردی که هیچ جنگی نتوانست او را خسته کند.
سرداری که از نخستین روزهای انقلاب لباس رزم بر تن کرد و تا واپسین لحظات عمر، آن را از تن درنیاورد.
سردار مهدی فرجی، از همرزمان سپهبد شهید علی شادمانی، در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در همدان در این باره اظهار کرد: شهید شادمانی از فرماندهان برجسته و شناخته‌شده‌ای بود که در طول ۴۷ سال خدمت نظامی پوتین از پای درنیاورد و همواره آماده نبرد بود.
وی با اشاره به مسئولیت‌های کلیدی این فرمانده فقید در طول سال‌های خدمت افزود: شهید شادمانی از ابتدای پیوستن به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در جایگاه‌های فرماندهی حضور داشت و به‌عنوان یکی از نخبگان عرصه عملیات شناخته می‌شد.
فرجی با بیان اینکه ایشان در اواخر عمر خود مسئولیت معاونت هماهنگ‌کننده قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا(ص) را بر عهده داشت ادامه داد: پس از شهادت سردار رشید، رهبر معظم انقلاب سپهبد شادمانی را به فرماندهی قرارگاه خاتم‌الانبیا(ص) منصوب کردند؛ جایگاهی که از بالاترین سطوح فرماندهی در ستاد کل نیروهای مسلح به شمار می‌رود.
وی با تأکید بر اشراف اطلاعاتی و عملیاتی شهید شادمانی نسبت به ساختارهای نظامی ارتش، سپاه و فراجا خاطرنشان کرد: یکی از وظایف کلیدی ایشان، ارزیابی آمادگی نیروهای مسلح و ارائه گزارش‌های دقیق به فرمانده معظم کل قوا بود.
فرجی یادآور شد: این سردار سرافراز در دوران دفاع مقدس در منطقه کردستان هم‌زمان مسئولیت فرماندهی و فرمانداری نظامی را بر عهده داشت و به‌عنوان یک استراتژیست نظامی و فرمانده عملیاتی برجسته شناخته می‌شد.
وی متذکر شد: اما شادمانی تنها با دشمنان بیرونی و داخلی نمی‌جنگید، او با فراموشی نیز می‌جنگید، با غفلت از یاد شهدا؛ او هیچ‌گاه از پیگیری امور خانواده‌های شهدا و رزمندگان غفلت نکرد و حتی در دورافتاده‌ترین نقاط کشور نیز حضور پیدا می‌کرد تا یاد شهدا را زنده نگه دارد.
وی همچنین اظهار کرد: شهید شادمانی از فعال‌ترین و پرکارترین فرماندهان نیروهای مسلح بود و با توجه به جایگاهش، مدام در حال سفر به مناطق مختلف کشور برای بررسی وضعیت نیروها بود به طوری که ایشان همواره در وضعیت رزمی به سر می‌برد و آمادگی بالای نظامی خود را حفظ می‌کرد.
و سخنی پایانی اینکه در روزگاری که برخی‌ها از خستگی می‌گویند، سرداری زیست که خستگی را نشناخت؛ با روحی بلند و پوتینی همیشه بسته، تا لحظه پرواز.
